Ey gâfil aç gözüni gönlün yavlak uzatmagıl

Bakgıl kendü dirligüne kimse ‘aybın gözetmegil

‘Işksuzlara virme ögüt ögüdünden alur degül

‘Işksuz âdem hayvân olur hayvân ögüt bilür degül

Dost diridüm istegüm dermânıdur ‘âşıklarun

Câm-ı ‘ışkı koma kim peymânıdur ‘âşıklarun

‘Âşık ol ‘ışk odına pervâne gibi yana gör

Oda yanan kimseler pes cânıdur âşıklarun

Yüz bin eger cevr ü cefâ ugrarısa sûretüme

Hiç eksilmez şâdılıgum cümle diler seni sevmek

Ten fânîdür cân ölmez çün gitdi girü gelmez

Ölürise ten ölür cânlar ölesi degül.

‘Âşık öldi diyü sala virürler

Ölen hayvân durur ‘âşıklar ölmez

Ne var eger Yûnus dahı ‘ışk içinde zerreyise

‘Işk odıyla kâyım durur yirile gök çarh-ı felek

Türk Bilge Eren

Yunus Emre