1968'de St. Petersburglu araştırmacı Leonid Potapov, 1925'ten 1955'e dek yürüttüğü bir alan çalışmasına dayanarak, Güney Sibirya'daki Altay şamanlarının davulları üzerine önemli bir makale yayımladı. 

Bu davullar üzerindeki şekillerin genelde evrenin üç aşamalı görüntüsünü yansıttığını gözlemlemişti: göğü, yeri ve yeraltını. 

1946'da Potapov altmış yedi yaşındaki bir Altay şamanıyla, Roman Kaidarakov'la görüştü. Altay Şamanı, davulundaki "yay kirişi" adındaki beyaz çizginin ruhlara uçarken ona yolunu gösterdiğini anlattı. 

Davulun üstündeki siyah şeritler yağmur çağırmak için gerekli bulutu temsil ediyordu. Davulun çerçevesindeki boynuzu Roman yukarı açılırken kullanıyordu. Davulun üstündeki çeşitli resimler farklı farklı amaçlara hizmet ediyordu. Orion Takımyıldızının bir temsili de şamanın hem yerde hem gökte yolunu bulabilmesi için lazım oluyordu. Kuşlar, kızlar ve oğlanlar da ayrı­ca temsil ediliyordu. Bunlar uçuşunda ve trans sırasında şamana yardım ediyordu. Tedavi edeceği hastalığın köklerini bulmak için şamanın ziyaret etmek zorunda olduğu huş ağacının da bir çizimi vardı. Yükseldiğinde şamanın yolunu aydınlatan güneş ve ay da resmedilmişti, "yedi mavi kurt" karadaki kurtların yağmasından sürüleri koruyordu, "dokuz kara köpek' ' de ruhları hastadan uzaklaştırmaya yarıyordu. Bir yılan, bir kertenkele ve bir toprak solucanı kadın hastalıkları tedavisinde kullanılıyordu, kurbağa ise zührevi hastalıklar için kullanılmaktaydı...

(Shaman and Animal)