Hayat tuttu yakamızı bir türlü bırakmıyor
Neresinden tutsak hayatı hep elimizde kalıyor
Bir yanımız kor yangın, bir yanımız tipi boran
Dışımız bir parça, içimiz bin bir parça
Bölük pörçük, düşüncelerimiz
Kırık dökük,Paramparça düşlerimiz
Çaresiz, pusatsız özlemlerimiz
Umuda kanat çırptıkça kuşlar
Bir bir vuruluyor tenha pusularda
Yaralı, yorgun savaşçılar gibi
Delik deşik yüreklerimiz
Her gün bir yanımız kanıyor
Her gün bir yanımız ölüyor
İki yüzlü sinsi tuzaklar da,
...
Ne dost kaldı, ne vefa
Ne de insanlık,
Beklemek beyhude
Bu hayırsız zamanlarda
...
Yılgınlığa inat yaşasak da
Yalnız savaşçı kurduz aslında
Ruhsuz kalabalıklar da...

Fatih Mehmet Yiğit