Kâh çıkarım gökyüzüne, seyrederim âlemi

Kâh inerim yeryüzüne, seyreder âlem beni 

Türk Bilge Eren 

Kul Nesîmî

“Bazen, dünyadan elimi eteğimi çeker, göğe çıkıp oradan olup bitenleri seyreder, ibret alırım; bazen de, ben de iner, alçalırım, bu kez de âlem beni seyredip ibret alır.”

***

Yukaru gök aşaga yir görünür

Bilinmez biri birine bürinür

Gice gündüz döner dâ'im yıkılmaz

Gögün yüceligi hîç'akla gelmez

Bilişdür cümle eşyâ yâd görinmez

Neye baksan pâyanı yok denizdür

Bu ne yoldur ne menzildür ne izdür

Özinden yâd olanlar yâd olupdur

Bilişenler hemân azâd olupdur

Bilişmeyen bîgânedür özine

Zirâ bilmez vücûdı ne özi ne

Özin bilen kişi oldı haber-dâr

Hemândem bir vücûd bir can ne kim var

Sözi ko fârig ol Kaygusuz Abdal

Bu sözden açılur bunca kîl ü kâl

Gönül Tanrı evidür bî-gümân bil

Dudag anun kilididür, dili dil

Eger dilüm hatâ söylerse iy dil

Dilim dilim, dilim, dilim dil iy dil...

Ulu Türk Ozan 

Kaygusuz Abdal