Bir Hakikate Yol Aldım Erenler

Bir ışığa bel bağladım erenler  

Yaktı gönlümü, eritti beni  

Kıvılcım idim ateşe karıştım  

Ocaktan ocağa götürdü beni  

Nice derviş meclisinde dolandım  

Söz oldum, nefes oldum, yankılandım  

Bir harfin içinde evreni buldum  

Yine benden bana döndürdü beni  

Rüzgar oldum dağların zirvesinden  

Savruldum ovaya, çiçeklerinen  

Piştim güneşin kavurmasınan  

Üstadım göğe yükseltti beni  

İçtiler taslarinen dağıldım  

Kalp aynasından geçtim, parıldadım  

Çaldı saz bir nefese yazıldım  

Aşk mektebine yetirdi beni  

Ben yolcuyum, aşkın menziline  

Cümle varlık döner öz yerine  

Bir ölümsüz ananın rahmine  

Aldı bağrına yatırdı beni  

Kandil oldum gecelerin ortasında  

Yanıp söndüm yıldızların arasında  

Bir sır açıldı gönlümün yarasında  

Hakikat denizine kattı beni  

Kervan yürüdü çöllerin izinden  

Ben de düştüm aşkın bir sözünden  

Her nefeste doğdum yeniden yeniden  

Bir sonsuz yolculuğa kattı beni  

Taş oldum dağların sessiz dilinde  

Su oldum ırmakların derin halinde  

Birlik çağırdı varlığın özünde  

Bir tekliğin türküsüne kattı beni  

Göz oldum görenin gözyaşlarında  

Ses oldum yankının boş odasında  

Bir nefesle açıldım dualarında  

Hak kapısına götürdü beni  

Ben yolcuyum, yol bitmez erenler  

Her menzil bir sır, her sır bir haber  

Aşkın ateşiyle yanar defter  

Ezelden ebede yazdırdı beni  

Fatih Mehmet Yiğit