ÖZLEMİMSİN... 

Şehrin ışıkları gibi yanarım gecenin ucunda  
Ne zaman adını ansam, titrer camlar  
Kaldırımlar ezberimde, ayak izlerin hâlâ ıslak  
Bir sigara dumanı gibi doluyorsun içime  
Kime anlatsam seni, eksik kalıyor cümleler  
Kime baksam, gözlerinle kararıyor şehir  

Bir çay demliyorum yokluğuna, acı oluyor  
Bir şarkı çalıyor radyoda, senin sesin gibi  
Karanlıkta yürüyen bir çift göz arıyorum  
Belki sen gelirsin diye, belki ben kaybolurum  

Duvarlara yazıyorum seni, siliniyor harfler  
Bir çocuk ağlıyor sokakta, senin adınla  
Bir anne dua ediyor, senin yüzünle  
Bir devrim düşlüyorum, senin gülüşünle başlıyor  

Yalnızlık bir mesai gibi sürüyor her gece  
Saatler seni sayıyor, dakikalar seni özlüyor  
Bir şiir yazıyorum, senin suskunluğuna  
Bir isyan kuruyorum, senin gidişine  

Ve biliyorum,  
Bir gün dönersen,  
Bu kent yeniden doğar  
Kuşlar yeniden uçar  
Ben yeniden yanarım  
Ama bu kez,  
Güneşe doğru.

Fatih Mehmet Yiğit