Tut ki sessizliktir  
Ve duvarlar konuşur çatlaklarından  
Bir çığlık, eski bir mahkeme tutanağından sızar  
Köşe başında unutulmuş yarım bir sigara   
Bir aşkın delilidir belki, belki bir suçun

Tut ki sessizliktir  
Ve herkes kendi yankısıyla boğuşur  
Bir katil, karanlık geçmişiyle hesaplaşır
Bir adam, kendi gölgesine küfreder  
Bir kadın, aynadaki yüzünü sorgular  
Bir çocuk, rüyasında annesini tanımaz

Çoğu insan sevdiğine kıyar, acımaz

Tut ki sessizliktir  
Ve gece, bir sorgu odasıdır  
Sandalye boş, ama suç sabit  
Karanlık, bir kiralık katil gibi iz sürer  
Her adımda bir şüphe, her nefeste bir ihbar

Tut ki sessizliktir  
Ve sabah, bir beraat değildir  
Çünkü bazı geceler  
Konuşmadan da suç işler insan

Fatih Mehmet Yiğit