ZAMANIN KIYISINDA 

Bir suskun çığlıktayım  

Gecenin en kör saatinde  

Yüreğim bir yangın yeri  

Adın düşmüş dilime 

Bir eski mekandayın  

Duvarlar bana küskün  

Senin adın dudaklarımda  

Sevgin artık hükmün  

Gecenin kör saatinde 

Bir adımda kaybolan ben  

Gönlüm yıkık bir harabe

Sevgin kaldı mahzende

Oysa ben bu gece  

Bir umutla gelmiştim sana  

Bir yanımı bırakacaktım  

Kalsın diye seninle  

Ah senin gülüşüne  

Uzanamam, ellerim bağlı  

O masum düşlere  

Varamam, kalbim yaralı  

Bir takvim yırtıldı içimde  

Geriye acılar kaldı  

Ne dün bana ait artık  

Ne yarın seni bekler sessizce  

Saatler kör bir nehir gibi  

Akıyor gözlerimin ucundan  

Her saniye bir iz bırakıyor  

Tenimde, ruhumda, suskunluğumda  

Zaman bir hırsız gibi  

Çalıyor elimdeki her şeyi  

Bir yaşamı, bir aşkı, bir yarını  

Ve en çok da içimdeki umudu  

Ama ben hâlâ buradayım  

Zamanın kıyısında beklerim  

Bir kelime, bir bakış, bir şiir,    

Belki bir türkü gibi yeniden başlarım  

Bir gün sen de gelirsin belki  

Yüzünde yılların özlemiyle  

O zaman anlarız birlikte  

Zaman neydi, biz neydik, kimdik.  

Fatih Mehmet Yiğit