KENDİME YABANCI 

Bir sokak lambası gibi titrek içim  

Geceye tutunmuş bir gölgeyim ben  

Adımı unutan şehirde yürürken  

Kendime bile yabancı düşmüşüm ben  

 

Sokaklar bile tanımıyor beni  

Adımlarım yabancı kaldırım taşlarına  

Bir çığlık gibi boğuluyorum  

Kalabalıkların sessizliğinde  

Zaman bile sırtını dönmüş bana  

Takvim yaprakları düşüyor sessizce  

Her biri bir eksiliş, bir unutuluş  

Bir ben kalıyorum, eksik ve yarım  

Ama hâlâ bir kıvılcım var içimde  

Küllerimden doğmak isteyen anka misali 

Bir isyan, bir şiir, bir türkü gibi  

Belki yarın, belki hiç…

 

Bir duvar gibi dikilmiş suskunluk  

Her kelime boğazımda taş gibi  

Konuşsam kırılır dünya belki  

Susarsam ben kırılıyorum gizlice  

Bir pencere aralığında bekliyor umut  

Tozlanmış bir düş gibi  

Bir türkü var içimde, yarım kalmış  

Sözleri eksik, teli kırık  

Gecenin en koyu yerinde  

Bir yıldız düşer içime  

Ve ben hâlâ inanmak istiyorum  

Adil bir sabahın geleceğine

Fatih Mehmet Yiğit