Nice yıldır dururum bu dünya zindanında,

Günbegün ağarıyor, siyah saçım başımda. 

Bir zaman şen şakrak olduğum günler nerde?

Zehirli ağlayıştan damla var gözyaşımda.

Hangi yana döndüysem, kir ve pas orada,
Yaşlısının gencinin kem talih var omzunda.
Günahla gün geçiren caniler cirit atar, 
Mazlum insanlar ise yanar zillet odunda. 

Âdem ile Havva’nın indiği günden beri, 
Birisi zevk sürerken, çile yudumlar biri. 
Kalpleri bunca kire buladık ya biz artık; 
Yaşarız zindanlarda, düşler iken seheri.

Mecit Gafuri
Başkurt Türk Şair