Kurt, uykunun değil; dönekliğin anaforunda, tersdüz edilmiş, yozlaşmış çağın mahmuru birtürlü kendine gelemiyor.
Zamana ters düşüyor.
Kendi kendine sürekli soruyor:
Dünya mı dönüyor,
Yoksa başım mı?
Bu döneklik nereye kadar?
Zamana ters düşüyor.
Kendi kendine sürekli soruyor:
Dünya mı dönüyor,
Yoksa başım mı?
Bu döneklik nereye kadar?
Fatih Mehmet Yiğit
Yorumlar
Yorum Gönder