Kurt, uykunun değil; dönekliğin anaforunda, tersdüz edilmiş, yozlaşmış çağın mahmuru birtürlü kendine gelemiyor. 
Zamana ters düşüyor.
Kendi kendine sürekli soruyor:
Dünya mı dönüyor,
Yoksa başım mı?
Bu döneklik nereye kadar?

Fatih Mehmet Yiğit

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar