Ay! Han, men aytpasam bilmeysin, 

Aytkanıma könbeysin. 

Şabılıp jatkan halkın bar, 

Aymağın közdep körmeysin. 

Kımız işip kızarıp, 

Mastanıp, kızıp terleysin. 

Ozinnen baska han joktay 

Elevrep nege söyleysin?! 

***

Ey! Han, ben soylemesem bilmiyorsun, 

Soylediğime inanmıyorsun. 

Yağmalanan, saldırıya uğrayan halkın var, 

Etrafına bakıp gormuyorsun. 

Kımız icip kızarıp, 

Kendinden gecip ofkelenip terliyorsun. 

Kendinden başka han yokmuş gibi 

Nicin hiddetlenip konuşuyorsun?!

...

Asan Ata'dan Janıbek Han'a (XV.Yüzyıl) ;

***

Janibek hanın bir zamanlar iyi, dürüst, adil bir hükümdar olduğu, ancak elde ettiği birtakım zaferlerden sonra değiştiği, halka sırtını çevirdiği, iktidar ve zafer sarhoşluğu içinde kendisini bu noktaya taşıyan halkın çektiği sıkıntıları görmezden geldiği dile getirilir.

Yem ve Yayık çevresi gibi bereketli toprakları,su ve kara avına elverişli bölgeyi, hem de meclise danışmadan terk etmesi, halkı buralardan göç ettirmesi keskin bir dille eleştirilir.

Halkı hem dar hem de sürekli savaş ve karışıklıkların yaşandığı bölgeye göç ettirmesi,İdil ve Yayık nehirlerine şehir kurdurması tenkit edilir ve bu istikamette siyaset yapmaya devam ettiği takdirde kendisini ve milletine gibi tehlikelerin beklediği bir bir sıralanır 

(Ay Zaman Ay 1992:22-26; Magavin 1993:6-7;Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları Antolojisi 2002:172-173).

Resim: Nogay Kız Okçuları