İSYAN

Vakit bilmem gecenin kaçı 
Bense hala uyuyamıyorum
Kenan'da bir Yusuf misali
Kendimi arıyorum
Kör kuyuların sağır sessizliğinde
Düşlerimde tırmanıyor gözyaşlarım 
Kabuslarım kanlı bıçaklı
Sevdalarım kanat kanat çırpınıyor 
Namluların pusuya düşürülmüş menzilinde 
Fermanım mafya tezgahından çıkmış
Yaftam boynumda durur 
Titremezken kiralık katilin kirli elleri
Gün olur, silah sahibini can evinden vurur
Ve tehlike çanları çalar günah dolu şehirde
Ekipler tedirgin, fahişeler ürkek
Telsizlerde adımız dolanır
Boşuna değildir künyemizi Yiğit yazdıran
İbrahim olup Nemrutlara başkaldıran
Asi ruhlarımızın verdiği mücadele...
Sen daha iyi bilirsin,
Soylu kavgam, asil davam
Gülün karmaşıklığı
Hayatın yılışıklığı
Aynalara dargınlığım
Dostlara kırgınlığım
İsyan duvarları
Efkar bulutları
Karanlık sokaklar
Fedai ruhlar
Ve bizi biz yapan değerler
Tarihin, namusum, şerefim
Fikrim, ülküm, Silahım 
Çayım, sigaram, kalemim...
Çilem, ızdırabım ve kederim
Bir yanda hayat
Amansız ve acımasız devam ederken
Bunca ezilmişliğine rağmen
İnzivaya çekilen gönlün
Har vurup harman savurunca seni
Yaşamışlığınla ilgili
Tüm bağları koparıp
Kaltak sırıtışlı 
Yozlaşmış mekanların
Yosun tutmuş kalbinde
Aykırı savaşçıların 
Dinlemeye namzet
Depreşmesini duyarsın
Yüreğinin çırpınışında 
Damla damla kan olur 
Düşersin kara toprağa
Her isyanda, her kavga da...

FATİH MEHMET YİĞİT

Ne ölümden korktuk

Ne de zulümden 

Üstüne üstüne yürüdük 

Hayatın

Üstüne üstüne yürüdük

Korkuların

Her gün geçtik 

Kör feleğin çemberinden

Her gün döndük 

Bir Ölümün pençesinden...

Korkusuzca vuruştuk, savaştık, 

Ne yolumuzdan, 

Ne de kavlimizden dönmedik

Yinede pes etmedik

Hayat kavgasından

Vaz geçmedik sevdamızdan...

Kırıldık belki defalarca

Yine de boyun eğmedik

Eyvallah demedik

Allah'tan başkasına...

Fatih Mehmet Yiğit