Gel ey gönül! Aşk yüzünden hiç huzurum yok. 

Aşk aklımı başımdan aldı gönül, artık hiçbir işim yok.  

Aşk beni yaktı gönül, bunu herkes bildi.  

Bana yardım et gönül, artık başım yok.  

Tut elimi, ele ayağa düştüm aşk yüzünden

Senden başka özge kimsem yok.  

Gönül, aşk beni kendine kul etti.  

Sana bağlıyım gönül, hiçbir savaşım yok.  

Ey gönül! Eğer bu aşk seninse, onun belasını çek.  

Boş sevdaları bırak gönül, çünkü onlarla uğraşacak başım yok.  

***

Gel gel i gönül ‘ışk-ıla hîç âsâyişüm yok

‘Işk aldı başum dahı gönül hergiz işüm yok

‘Işk beni gönül yakdugını halk kamu bildi

Bana 'inâyet it i gönül dahı başum yok

Elüm tut ahı 'ışk-ıla uş ayaga düşdüm

Seni tanıram dahı gönül özge kişüm yok

Kulına kala bildi meger beni gönül ‘ışk

Erkânlıg-ile sana direm hîç savâşım yok

Bu ‘ışk i gönül senün oldısa belâsın çek

Ham sevdâları ko gönül çekmege başum yok

Ulu Türk Ozan 

Kaygusuz Abdal 

*Günümüz Türkçesine çeviri: Fatih Mehmet Yiğit