Ey gâfil aç gözüni gönlün yavlak uzatmagıl Bakgıl kendü dirligüne kimse ‘aybın gözetmegil ‘Işksuzlara virme ögüt ögüdünden alur degül ‘Işksuz âdem hayvân olur hayvân ögüt bilür degül Dost diridüm istegüm dermânıdur ‘âşıklarun Câm-ı ‘ışkı koma kim peymânıdur ‘âşıklarun ‘Âşık ol ‘ışk odına pervâne gibi yana gör Oda yanan kimseler pes cânıdur âşıklarun Yüz bin eger cevr ü cefâ ugrarısa sûretüme Hiç eksilmez şâdılıgum cümle diler seni sevmek Ten fânîdür cân ölmez çün gitdi girü gelmez Ölürise ten ölür cânlar ölesi degül. ‘Âşık öldi diyü sala virürler Ölen hayvân durur ‘âşıklar ölmez Ne var eger Yûnus dahı ‘ışk içinde zerreyise ‘Işk odıyla kâyım durur yirile gök çarh-ı felek Türk Bilge Eren Yunus Emre Işık: Işık,Aşk,Nur,Yaruk (yaratılışın özü, Evrenin en küçük parçası),Aydınlık, Tanrı ışığı/aşkı/sevgisi Açıklama: Gözünü gönlünü aç, gafil olma. Gerçeğe er, hakikati gör. Cahillerden içi boş insanlardan olma. Kimsenin ayıbını gözetme, kendi haline bak, kendini düzeltmeye calış. Işığın, b...