FATİH MEHMET YİĞİT

  HATIRALAR SENİ ARAR Sen benim sessizce büyüyen düşümsün,   Nasıl da akşam oldu, fark etmeden zamanın kıvrımını.   Bugün neden suskunsun, gül yüzlü sevgilim,   Uyandırma rüyamızı, bırak dalgalar uyusun. Gördün mü yine nasıl kıpkırmızı sardunyalar   Süzülüyor pencere camından süt beyaz ışıkla,   Kalbimiz bir avuç su, bir sıcak ekmek gibi   Uyanmış dallarında ilkbahar, yaprak yaprak. Ve yıldızlar savruluyor göğe, buğday başağı gibi,   Aynı türküye eşlik etmek ne büyük bir duygu...   Aynı sokakta yürümek, aynı yağmurda ıslanmak.   Bir bilet, bir mektup, bir ses... ve birden   Yanıyor şehrin ilk ışıkları, gözlerimizde. Ve bir rüzgar geçer saçlarımızdan,   İçinde eski sokakların tozu, çocuk sesleri,   Bir mendil gibi sallanır hatıralar,   Kaldırım taşlarında unutulmuş ayak izleri. Sen benim garipsi garipsi düşümsün,   Bir çay buğusunda bekleyen sab...

  DERDİNİ SÖYLE DERMAN OLAYIM  El ayak çekildi, gün akşam oldu    Hasretin tüketti, hep efkâr oldum    Gözlerim nemlendi, derbeder oldum    Gecenin koynunda yalnız ben kaldım    Bu şehrin bağrında yalnız ben kaldım      Derdini söyle, derman olayım    Sevdanı yüreğime katayım    Gözlerine son kez bakayım    Derdini söyle, derman olayım      Ay doğdu gökte, sessizce baktı    Yıldızlar titredi, gönlümü yaktı    Rüzgârın dilinde adın saklı    Kalabalıklar ortasında yalnız ben kaldım    Bu şehrin bağrında yalnız ben kaldım      Derdini söyle, derman olayım    Sevdanı yüreğime katayım    Gözlerine son kez bakayım    Derdini söyle, derman olayım      Sen gidince umutlar soldu    Sisler içinde yollar kayboldu    Gönlümdeki ateş, yandı kül oldu  Gecenin sonunda ya...

  DERDİNİ SÖYLE DERMAN OLAYIM  El ayak çekildi, gün akşam oldu    Hasretin tüketti, hep efkâr oldum    Gözlerim nemlendi, derbeder oldum    Gecenin koynunda yalnız ben kaldım    Bu şehrin bağrında yalnız ben kaldım      Derdini söyle, derman olayım    Sevdanı yüreğime katayım    Gözlerine son kez bakayım    Derdini söyle, derman olayım      Ay doğdu gökte, sessizce baktı    Yıldızlar titredi, gönlümü yaktı    Rüzgârın dilinde adın saklı    Kalabalıklar ortasında yalnız ben kaldım    Bu şehrin bağrında yalnız ben kaldım      Derdini söyle, derman olayım    Sevdanı yüreğime katayım    Gözlerine son kez bakayım    Derdini söyle, derman olayım      Sen gidince umutlar soldu    Sisler içinde yollar kayboldu    Gönlümdeki ateş, yandı kül oldu  Gecenin sonunda ya...

  Kâh çıkarım gökyüzüne, seyrederim âlemi Kâh inerim yeryüzüne, seyreder âlem beni  Türk Bilge Eren  Kul Nesîmî “Bazen, dünyadan elimi eteğimi çeker, göğe çıkıp oradan olup bitenleri seyreder, ibret alırım; bazen de, ben de iner, alçalırım, bu kez de âlem beni seyredip ibret alır.” *** Yukaru gök aşaga yir görünür Bilinmez biri birine bürinür Gice gündüz döner dâ'im yıkılmaz Gögün yüceligi hîç'akla gelmez Bilişdür cümle eşyâ yâd görinmez Neye baksan pâyanı yok denizdür Bu ne yoldur ne menzildür ne izdür Özinden yâd olanlar yâd olupdur Bilişenler hemân azâd olupdur Bilişmeyen bîgânedür özine Zirâ bilmez vücûdı ne özi ne Özin bilen kişi oldı haber-dâr Hemândem bir vücûd bir can ne kim var Sözi ko fârig ol Kaygusuz Abdal Bu sözden açılur bunca kîl ü kâl Gönül Tanrı evidür bî-gümân bil Dudag anun kilididür, dili dil Eger dilüm hatâ söylerse iy dil Dilim dilim, dilim, dilim dil iy dil... Ulu Türk Ozan  Kaygusuz Abdal

  DELİ GÖNÜL Deli gönül yollara düşmüş dağlar ardına   Bir ışıklık umudum kalmış, varamam sana   Yandım bir deli, deli aşka   Gönül, sana bu yangın yetmez mi sandın   Ne doğarsa benim bahtıma, sevdadan doğar   Gelirse gurbet de inan, inan az gelir   Savrulur ömrüm benim, vakit sonbahar   Yalnız dolaşırım gurbet ellerde   Tutulmuşum bir asi rüzgâra, savrulurum   Kopmuş zincirlerim, dağlara vurulurum   Gönül, sana fırtınalar yetmez mi sandın   Her yara sevdadan, her iz gurbetten kalır   Bir nefeslik yolum kalmış, tükenir zaman   Bir adımlık umut kalmış, düşer derman   Gelirse ölüm de inan, inan az gelir   Sevdanın ateşiyle yanmak bana yeter   Avare dolaşırım gönül bağında   Kervanlar geçer, ben kalırım yollarda   Bir deli gönül, bir abdal sazla yanar   Her telinde ayrılık, her sözünde keder ...

  YAŞA YAŞAYABİLİRSEN... Kader kör bir kuyudur   Çık, çıkabilirsen   Taş taş duvar olur   Yık, yıkabilirsen     Her yol çıkmaz, her yol dar   Nasıl susar insan bu kadar?   İşte söz, işte karar   Tut, tutabilirsen   Umut, karanlıkla örtülmüş   Yaşam, çilelerle yoğrulmuş   Ömür, acılarla örülmüş   Çöz, çözebilirsen   Yorgunum, takatim bitik   İçimde sessiz bir çığlık   Bağrım delik deşik, bir tükenmişlik   Bağır, bağırabilirsen     Hayat bir bela, hayat bir kavga   Ömür geçer, geçmez bu sevda   Sen olmasan iyileşmez bu yara   Yaşa, yaşayabilirsen   Gece karanlık, yıldızlar uzak   Dört yanım pusu, her yanım tuzak   Ellerim bağlı, gönlüm tutsak   Kır zincirlerini, kırabilirsen   Ve bütün yollar aynı yere çıkar,   Kuyuya, çıkmaza, ...